DE GARAGE (Fiction)
Naar SUN ICE ga je voor taarten en ook voor de lekkerste broodjes en snacks
Naast André staat een woning die als appartement wordt verhuurd. Vanmiddag zag hij de eigenaar bezig met een Surinamer uit Nederland. Met mondkapje op stonden ze buiten in gesprek. Daardoor kon André het gesprek niet goed volgen, maar uit de weinige woorden die hij opving, kon hij uitmaken dat ze Nederlands spraken. Tot nu toe heeft de verhuurder alleen dit soort gasten: Suri-Neds. Veelal senioren die komen overwinteren. In de warme maanden zakt de leeftijd naar gemiddeld dertig. De eigenaar teert op het beste promotiemiddel: mofokoranti. Het appartement bevalt goed en de ligging is ideaal: dichtbij een grote supermarkt. Behalve nieuwelingen komen er ook repeaters en deze van vanmiddag lijkt op één die eerder is geweest.
De volgende avond gebeurt hetzelfde. Opnieuw rolt de garagedeur open. Normaal gesproken is er hiermee niets aan de hand, maar de avondklok en het uitgaansverbod geven het geluid iets sinister. Als een kettingzaag snijdt het door de stilte. De derde avond wordt wederom een herhaling. Ook weer dezelfde tijd en steeds met alle lichten uit. Wat André het meest verbaast, is dat hij geen auto hoort uitrijden. De roldeur gaat dan niet meteen dicht, maar pas na tien minuutjes. ‘Wat doet die man eigenlijk? Gaat hij buiten een sigaretje roken? Maar dat kan evengoed op het terras.’ Op de vierde avond besluit hij te kijken. André is iemand die ALLES wilt weten. Vooral als het om zijn buurt gaat. Vóór negen uur stelt hij zich verdekt op bij zijn poort. Niet lang daarna volgt weer het geraas van rollend metaal tegen metaal. Daarna niets; het blijft stil.
Zin in een mooie road trip naar de bewoonde wereld? Probeer NICKERIE
Voorzichtig opent André de poort en beweegt hij zich als een ninja geluidloos naar de volgende dekking, een onverlichte elektriciteitspaal. Opeens hij ziet een silhouet op straat. Een vrouw. Ze komt zijn richting aanlopen. Dan valt hem nu pas op de figuur in de donkere garage. Buurman staat ongeduldig met remote control in zijn hand. De vrouw loopt eerst langs een leeg perceel en dan gelijk naar de garage. “Waarom duurt het zo lang?” vraagt buurman terwijl hij een kusje krijgt. De vrouw lacht verontschuldigend. Op dat moment gaat een pieptoon af. Andre’s mobiel krijgt een Whatsapp berichtje. Shtt!... dacht onze ninja. Snel maakt hij een kleine stap naar voren, terwijl hij naar het scherm op zijn mobiel kijkt. “Warme avond hè? Goed om even buiten te zijn,” zegt hij tegen de twee.
Hier is ruimte voor nog een adverteerder. Stuur een mail naar thefly@sr.net
Het koppel weet even niet wat te doen. Dan zegt de vrouw luidop tegen buurman: “Mijn internet doet het weer niet, daarom ben ik je het persoonlijk komen vertellen. Tot gauw.” Snel draait ze zich om en verdwijnt ze in de donkere straat. Terug in huis breekt André zijn hoofd wie die vrouw kan zijn. ‘Is het niet Lucy die een paar huizen verder woont - maar die is toch getrouwd? Of zijn ze familie van elkaar? Volgens mij kwam ze andere dingen doen!’ En zo piekert de bemoeial zich suf. Het antwoord zal hij nooit weten. Iedere avond tijdens avondklok gaat de garagedeur weer open en bijna gelijk weer dicht. Net genoeg tijd om een auto naar binnen te laten rijden.
CHARLES CHANG
