MY SPOT 20

  Zondag half 9- de laatste dag. Op het programma stond een bezoek gepland aan de St Jozefkerk te Nickerie. Niet lang terug zijn twee priesters uit Indonesië hier te werk gesteld - te weten pater Agus en pater Christ. Zij vervangen pater Wong Loi Sing die vanwege zijn hoge leeftijd eindelijk met pensioen mag gaan. Door een gebrek aan priesters werd dit steeds uitgesteld.  Later volgde een uitnodiging van ambassadeur Pujianto voor een lunch in Residence Inn. Op het scherm een promo video van Wonderful Indonesia, de slogan van het archipel. Even de mondkapjes af voor een groepsfoto met vrienden in Nickerie. Rechts staat de manager van het hotel.  Pater Christ (l) en pater Agus (r) krijgen een pakket van KBRI. Voor zover bekend zijn zij de twee enige Indonesiërs woonachtig in Nickerie.  In de middag weer tijd voor actie. Elke middag waren de jongeren ruim voor de tijd aanwezig. Nickerie wilt echt leren. Op de eerste foto Daryl Saridjan (r). Hij is de leider van de groep. Echt een cultuurm

  Dag 3 - zaterdag 20 maart - was nog ruimte voor een wandeling. De markt van Nickerie is een grote toeristische trekpleister.  Standaard voor bezoekers in Nickerie is een wandeling op de markt. Daar kom je van alles tegen.  Na rijst staat de kwi kwi als symbool voor dit district. Op Groot Henar zie je al venters langs de weg een arm uitsteken. Daarmee geven ze op een overdreven manier het formaat aan van de vissen.  In de middag werd het weer tijd voor de workshop. Niet alleen de gamelan kwam aan de orde maar ook het dragen van de jarik.  Alles heeft zijn koni en dat geldt zeker voor het dragen - of beter gezegd het wikkelen - van de jarik. Elegant is het resultaat, mits op de juiste wijze gedaan.  De tweede vertelavond van pak Sapto ging geheel over de wayang kulit. Tijd om weer eentje the houden in Nickerie? De laatste was in 2006 geweest met dezelfde poppen die we een dag ervoor hadden gezien. Volgens pak Sapto ook op dezelfde locatie gehouden. Kosno, de heer des huizes, was toen

  Deze kendang heeft me wat afgereisd. Sudirman bracht het van zijn thuis op Lelydorp mee naar Nickerie. Pisi pisi yere ... (In stukjes hoor). Dezelfde avond na de sanggar heeft hij met hamer en boormachine toen alles op zijn plaats gezet. Heel knap.  De volgende dag (Dag 2) was er ruimte en tijd om andere dingen te doen. Bij een andere familie Sastrowidjojo bekeken we een kotak of kist waarin wayangpoppen worden bewaard. In heel Nickerie is deze de enige geschikte voor een wayang kulit show. Een andere set is van een kleiner formaat en minder geschikt. Maar dat wist pak Sapto al allemaal.  Hoe zal ik de plaats beschrijven? Als die van Sanford & Son? In ieder geval bleken de zelfgemaakte wayangs nog in prima staat te verkeren. Gelukkig maar. Op de Gunungan stond de datum vermeld: 5-8-33. Alleen al vanwege de historische waarde hoort zoiets beter te worden bewaard. Het laatste schip met Javaanse contractarbeiders kwam in 1939.  Dit hebben ze ook bewaard. In zijn tijd maakte hij hi

In dit blog staat een rectificatie in het geel. Mijn verontschuldiging hiervoor.  We waren op een middag in februari bij hem thuis. Door het virus heb ik hem een jaar lang niet gezien. Voor velen is bapak Sapto Sopawiro een levende legende. Bapak wordt afgekort tot 'pak'. De k hoor je nauwelijks. "Nemen we hem dan mee naar Nickerie?" vraag ik Giorgio Djosetiko. De jongeman zijn tweede naam is 'Sudirman', bekend van de Indonesische vrijheidsstrijder. Sudirman wilde weten hoe het is vergaan met de gamelan in Nickerie. Later zal blijken dat deze gamelan de enige overgebleven Surinaamse gamelan is in het district. Klinkt droevig. Ik heb gelijk werk van gemaakt. Blijkt dat mijn contactpersoon in Nickerie een tante is van Sudirman. Die bracht mij in contact met Ermie Martosoedarmo, de voorzitter van VHJI Nickerie. Vanaf toen ging het snel. Na 3,5 week was alles rond en koerste we naar het westen. Vol verwachtingen. Ermie runt een restaurant genaamd Dushi. Langs de h