DE KLANT (fictief verhaal*)
“Schat, ik moet ophangen. Er staat een klant buiten.” Met een sprong staat Stanley rechtop van zijn stoel. Eén hand stopt zijn cellulair toestel in zijn achterzak, terwijl de ander de rommel op zijn bureau haastig opzij schuift. Alvorens hij zich haast naar de deur, werpt hij nog even een blik in de spiegel. Stanley haalt diep adem en strijkt met zijn handen over het hoofd. ‘Dit moet het worden,’ zegt hij tegen zichzelf.
Intussen loopt de klant wat rond op het terrein van Stanley’s Used Cars. Zijn ogen vallen op een Mazda Millenia ’99. “Kan ik u ergens mee helpen?” vraagt Stanley op overdreven beleefde toon, terwijl hij aan de onderkant van zijn hemd trekt om de plooien glad te krijgen. Half voorover gebogen, met een hand steunend op de motorkap, kijkt de man even op en gesticuleert twijfelend met de andere. Als hij overeind staat, ontsnapt een zucht. De man zegt niks; hij kijkt alleen maar met gefronst voorhoofd naar het donkerkleurige voertuig. Door de zonnebril op zijn neus valt het voor Stanley moeilijk te raden wat voor gedachten door de man heengaat.
Dan breekt de salesman de stilte door wat technische gegevens van de wagen op te noemen. Ook het interieur kent hij op zijn duimpje. Daarin is Stanley een genie. Van alle 50 auto's op het terrein weet hij uit het hoofd. Echter, zijn technische woorden en aanprijzingen maken geen indruk op de stille figuur, die nog steeds onbewogen op zijn plaats blijft staan. De houding en de donkere bril maken dat de man nu kil overkomt en het enthousiasme van Stanley verlaagt tot de grond. “Kijk, hier staat ook wat data van de auto,” zegt Stanley terwijl hij gebaart naar het aangeplakte formulier op de zijruit.
Dan heel bedenkelijk met een wijsvinger tegen de mond: “Wanneer is ie binnengekomen?” vraagt de man.
“Oh, deze hebben we pas twee weken binnen,” antwoordt Stanley gehaast. Zijn enthousiasme stijgt gauw weer naar normaal en in plaats van zich stil te houden, blijft hij de man bombarderen met aanprijzende woorden. Na een korte pauze zegent de verkoper zijn klant met deze magische woorden: “Ik kan u een korting regelen, omdat u zo’n interesse voor hebt. Het is een veelbekeken model,” voegt hij aan het eind nog hypocritisch toe.
Zonder enige emoties draait de man zich om en wenkt hij naar een auto die buiten voor de ingang geparkeerd staat. Een vrouw, met een naar verhouding te groot middel, stapt uit en waggelt het terrein op met een schrijfmap onder de arm. ‘Als zijn vrouw maar ook dezelfde smaak heeft,’ denkt Stanley hoopvol.
Wanneer de vrouw het tweetal is genaderd, zegt de man kort en bijna bevelend: “Dit is ‘m!” Ze knikt en loopt stug kijkend door naar de auto. “Bent u de eigenaar van deze plaats?” Zonder op het antwoord te wachten, smijt ze de schrijfmap op de motorkap.
Verbaasd volgt Stanley het gedrag van de vrouw, kijkt even naar de man en dan weer naar de vrouw.
“Vindt u de auto niet mooi?” vraagt hij met wijde ogen. Nog voordat hij nog iets kan zeggen, voelt Stanley plots twee krachtige handen die hem van achteren vastpakken en tegen de auto duwen. “Hey, wat is dit!” roept de autoverkoper verontwaardigd. Een seconde later voelt hij zijn linkerarm strak tegen de rug gedraaid en hoort hij een klik geluid. “Auw!” gilt Stanley. Zijn rechterarm ondergaat hetzelfde. In deze geboeide toestand krijgt hij een duwtje richting de poort uitgang. “Wat heb ik ged ...?” stamelt Stanley - nu met angstige ogen. Van de zwarte glazen komt geen antwoord. Hulpeloos keert Stanley zich om naar de vrouw die nu druk bezig is notities te maken in de schrijfmap. Uit zijn mond ontsnapt een zucht wanneer hij nog net bovenaan de map in vetgedrukte letters ziet staan: dossier gestolen voertuigen.
CHARLES CHANG
*Dit kort verhaal is in 2004 geschreven, toen ik pas begon met fictieve verhalen schrijven.
