CHINESE IMMIGRANTEN TOEN EN NU
Mijn opa en oma kwamen uit Guangdong, China. Enkele jaren daarna werd mijn vader geboren. Mijn moeder was een importbruid. Van vaders kant uit behoor ik volgens deze link tot de 3e generatie in Suriname https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2016/47/wie-zijn-de-derde-generatie-
Zo stel ik mij ook voor wanneer buitenlanders naar mijn afkomst vragen. Ik begin dan bij mijn vader: ‘Hij is in Suriname geboren.’ Met deze info vragen ze dan niet verder. Voor hem of haar staat een Surinamer van Chinese afkomst. Hoewel ik dan geen immigrant ben, vind ik het toch interessant om de verschillen van toen en nu te laten zien.
Nu: Dankzij de moderne technologie (internet, WeChat) komen ze goed gepland. Sommige als koppels. Hebben ze geen eigen kapitaal, dan krijgen ze die van een geldschieter. Evenals toen is er altijd iemand die ze opvangt en begeleidt, want taalbarrière blijft een probleem. Alleen een student met het vak Engels, spreekt deze taal. Tot de nieuwe immigranten behoren ook alleenstaande vrouwen.
Toen: Reden voor immigratie is veelal ontvluchting van armoede in eigen land. Het grootste deel blijft en wordt hier begraven als grootvader of grootmoeder. Zij die niet blijven, gaan terug vanwege heimwee, gezondheid en andere persoonlijke redenen.
Nu: Immigranten komen omdat het land opportunities biedt die ze in eigen land moeilijk zouden behalen. Hun doel is geld te maken en niet te blijven. Althans, dat laatste zit niet in hun planning. In vergelijking met wereldstaat China, is Suriname slechts een dorpje. Bovendien is de gezondheids- en ouderenzorg in China top. Mensen van 90 verkeren normaal in goede conditie.
Nu: De immigranten van nu worstelen met een probleem. 'Zal ik mijn kind hier opvoeden en leert die het Nederlands, een taal waarmee je in de rest van de wereld weinig mee kan doen of laat ik mijn kind achter bij opa en oma in China? Het liefst stuur ik ze naar de Universiteit van Beijing wanneer ze groot zijn. Of zal ik ze hier houden en naar de Amerikaanse school sturen?'
Geld sturen naar hun familie doen alle immigranten in de wereld. Dus ook de Surinamers in Nederland. Kijk maar naar de lange rijen bij Surichange Bank en Western Union.
Toen: Het waren allemaal Hakka’s uit de provincie Guangdong of Kwantung (oude schrijfwijze), waar ze tot de minderheid behoren. Cantonezen bepalen de meerderheid in deze provincie met de oude naam Canton. Een familielid laat ze halen of ze proberen het zelf. Later komen ook Hakka’s uit Hongkong die zich eerder voorstellen als Cantonezen, terwijl ze in werkelijkheid Hakka’s zijn die Cantonees weten te spreken. In China en Hongkong worden Hakka’s als boiti mensen beschouwd.
