CHINESE IMMIGRANTEN TOEN EN NU


Mijn opa en oma kwamen uit Guangdong, China. Enkele jaren daarna werd mijn vader geboren. Mijn moeder was een importbruid. Van vaders kant uit behoor ik volgens deze link tot de 3e generatie in Suriname https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2016/47/wie-zijn-de-derde-generatie-

Zo stel ik mij ook voor wanneer buitenlanders naar mijn afkomst vragen. Ik begin dan bij mijn vader: ‘Hij is in Suriname geboren.’ Met deze info vragen ze dan niet verder. Voor hem of haar staat een Surinamer van Chinese afkomst. Hoewel ik dan geen immigrant ben, vind ik het toch interessant om de verschillen van toen en nu te laten zien. 



Toen: Vóór de Tweede Wereldoorlog kwamen ze per boot. Daarna ook per vliegtuig. Arm, slechts met een koffer en vage informatie. Alleen mannen en ongehuwd. Er zijn uitzonderingen natuurlijk.


Nu: Dankzij de moderne technologie (internet, WeChat) komen ze goed gepland. Sommige als koppels. Hebben ze geen eigen kapitaal, dan krijgen ze die van een geldschieter. Evenals toen is er altijd iemand die ze opvangt en begeleidt, want taalbarrière blijft een probleem. Alleen een student met het vak Engels, spreekt deze taal. Tot de nieuwe immigranten behoren ook alleenstaande vrouwen.




Toen: Reden voor immigratie is veelal ontvluchting van armoede in eigen land. Het grootste deel blijft en wordt hier begraven als grootvader of grootmoeder. Zij die niet blijven, gaan terug vanwege heimwee, gezondheid en andere persoonlijke redenen. 




Nu: Immigranten komen omdat het land opportunities biedt die ze in eigen land moeilijk zouden behalen. Hun doel is geld te maken en niet te blijven. Althans, dat laatste zit niet in hun planning. In vergelijking met wereldstaat China, is Suriname slechts een dorpje. Bovendien is de gezondheids- en ouderenzorg in China top. Mensen van 90 verkeren normaal in goede conditie.



Toen: Totdat China communistisch werd in 1949, was het de gewoonte van overzeese Chinezen in het Caribisch Gebied om hun kind(eren) naar China te sturen voor het leren van de taal en cultuur. Het betrof dan alleen de eerstgeboren zoon of zonen. Mijn vader en zijn broertje direct na hem ondergingen dit lot. In een andere post vertel ik over zijn ervaring als kind van 8 in China (1948-1951) . In datzelfde verhaal zie je dat ook de halfbloedjes naar 'huis' werden gestuurd. De reden is mij niet bekend, maar sommige van de kinderen keerden pas als volwassen man terug. Helemaal vervreemd van hun moeder. Tot nu toe ken ik geen geval van een dochter die terug werd gestuurd.


Nu: De immigranten van nu worstelen met een probleem. 'Zal ik mijn kind hier opvoeden en leert die het Nederlands, een taal waarmee je in de rest van de wereld weinig mee kan doen of laat ik mijn kind achter bij opa en oma in China? Het liefst stuur ik ze naar de Universiteit van Beijing wanneer ze groot zijn. Of zal ik ze hier houden en naar de Amerikaanse school sturen?'


Geld sturen naar hun familie doen alle immigranten in de wereld. Dus ook de Surinamers in Nederland. Kijk maar naar de lange rijen bij Surichange Bank en Western Union. 



Toen: Het waren allemaal Hakka’s uit de provincie Guangdong of Kwantung (oude schrijfwijze), waar ze tot de minderheid behoren. Cantonezen bepalen de meerderheid in deze provincie met de oude naam Canton. Een familielid laat ze halen of ze proberen het zelf. Later komen ook Hakka’s uit Hongkong die zich eerder voorstellen als Cantonezen, terwijl ze in werkelijkheid Hakka’s zijn die Cantonees weten te spreken. In China en Hongkong worden Hakka’s als boiti mensen beschouwd. 



Nu: Zuid-China blijft de regio waar ze vandaan komen, maar nu behoren ze tot andere etnische groepen met eigen taal(en). Allen spreken ze de officiële taal, het Mandarijns. Sporadisch komt nog een Hakka. De Hakka communities in Guangdong hebben het nu goed, zelfs beter dan de families in Suriname, dankzij de compensatie die ze krijgen van de overheid voor hun destijds afgepakte gronden en de economische voorspoed in hun provincie. 

Wetenschappelijk of meer weten over Chinezen in Suriname? Ga naar:
https://werkgroepcaraibischeletteren.nl/de-emigratie-van-chinezen-naar-suriname/



CHARLES CHANG

Popular posts from this blog

MEDUN LEMAH, DE EERSTE STAP OP AARDE

Image
  Na elke nieuwe generatie gaat een stukje van de culturele traditie verloren. Dit geldt dan ook voor de medun lemah bij de Javanen. Medun betekent 'omlaag zakken' en lemah wilt zeggen 'aarde'. V roeger werd deze ceremonie gehouden wanneer een baby zeven maanden oud is geworden. Nu gebeurt dit nog sporadisch. Medun lemah symboliseert de eerste stap op aarde, vandaar dat het buiten wordt gehouden. Guru pak Sapto Sopawiro is de ceremoniemeester, bijgestaan door dukun Soekarni 'Nini' Rachman. Ze leggen schoteltjes met jenang, een papje gemaakt van kleefrijst. Zeven is het mystieke getal bij de Javanen. Vandaar dat er van alles zeven is. Ook de ladder, die is gemaakt van suikerriet, heeft 7 treden. En ja, dat klopt, baby Laura heeft een bekende opa. De familie is inheems-Javaans, vandaar dat Rene Artist graag ziet dat ook de Javaanse cultuur wordt behouden.  Hieruit mag Laura straks iets grabbelen.  Het grote moment breekt aan: Laura maakt symbolisch de eerste stapp...
Read more

PARAMARIBO ZOO , VERHAAL VAN EEN TAAIE SURVIVOR

Image
Ik ben geen influencer maar misschien dat mijn verhaal anderen kan aanzetten tot actie. GROTE ACTIE. Want de Paramaribo Zoo heeft grootdenkers nodig. Kleine sponsoring voor een speeltoestel of zitbank blijven welkom, maar daarmee wordt het doormodderen. Toegegeven, ik ben vanmorgen geweest, maandag 12 juli, en ik kijk mijn ogen uit. Grote blikvanger is Werehpai. Prachtig, ook de waterval, maar waarom een hoofdtooi op het hoofd van de Amazone indianen? Maar ach, dat zijn van die kleine dingen. Ik geniet van de rest. Net als de 3 tot 5 groepjes mensen die daar rondlopen. Zomaar op een maandagmorgen.  Hoe dan ook, de dierentuin blijft een trekpleister. Edutainment voor alle leeftijden, dichtbij hartje stad. Service Als land in het flora en fauna rijke Amazone voelt het bijna verplicht om een (gezonde) dierentuin te bieden aan de samenleving. Om dit structureel te kunnen doen, zijn grote dingen nodig. Ik bedoel dan niet grotere kooien of zo, want dat lukt wel door een project aan te vr...
Read more

1000 DAGEN

Image
Ook bij de dood zijn er 'regels'. Javanen die doen aan behoud van hun cultuur en tradities, houden voor een overledene verschillende rituelen. De volgorde is 7 dagen, 40 dagen, 100 dagen, een jaar, twee jaren en drie jaren. Bij de laatste, meer bekend als 1000 dagen, wordt de rouwperiode afgesloten. Een van de handelingen is dan het leggen van een tekstplaat op het grafsteen. In dit geval voor mevrouw Harinem Amatkasan. De locatie is bij Mathilda's Rust - Nieuw Nickerie. Alle soorten geloof kom je hier tegen, maar vrees niet want je wordt bij je eigen geloofsgenoten begraven. De plaats is namelijk verdeeld in de RK-, EBG-, Moslim- en Openbare begraafplaats. Hier zijn we onder de protestanten, want dat was het geloof van Harinem. Toch wilde dochter Lucia een traditioneel afscheid voor haar moeder. "Want zo werd ze groot gebracht: volgens onze eigen Javaanse cultuur en tradities."   Bapak Sapto Sopawiro is een van de veel gevraagde ceremoniemeesters. Om zijn ding te...
Read more