PARAMARIBO ZOO , VERHAAL VAN EEN TAAIE SURVIVOR
Ik ben geen influencer maar misschien dat mijn verhaal anderen kan aanzetten tot actie. GROTE ACTIE. Want de Paramaribo Zoo heeft grootdenkers nodig. Kleine sponsoring voor een speeltoestel of zitbank blijven welkom, maar daarmee wordt het doormodderen. Toegegeven, ik ben vanmorgen geweest, maandag 12 juli, en ik kijk mijn ogen uit. Grote blikvanger is Werehpai. Prachtig, ook de waterval, maar waarom een hoofdtooi op het hoofd van de Amazone indianen? Maar ach, dat zijn van die kleine dingen. Ik geniet van de rest. Net als de 3 tot 5 groepjes mensen die daar rondlopen. Zomaar op een maandagmorgen. Hoe dan ook, de dierentuin blijft een trekpleister. Edutainment voor alle leeftijden, dichtbij hartje stad.
Service
Als land in het flora en fauna rijke Amazone voelt het bijna verplicht om een (gezonde) dierentuin te bieden aan de samenleving. Om dit structureel te kunnen doen, zijn grote dingen nodig. Ik bedoel dan niet grotere kooien of zo, want dat lukt wel door een project aan te vragen of schenking te krijgen. Onze enige dierentuin zit met de bedrijfsvoering. Hoe haalbaar is dit als je inkomstenbron alleen bestaat uit de verkoop van entreekaarten á SRD 20, waarvan SRD 4 verloren gaat aan de belasting? De kantine verwaarloos ik, want een soft of flesje water verkopen komt meer over als service bieden. Kom mensen, je hoeft geen boekhouder te zijn om te weten dat zonder donaties de dierentuin het niet redt. Het toegewijd management en personeel speelt ook een rol in deze lange adem. Aan voedseldonatie voor de vegetarische dieren geen gebrek, maar de grootste trekker, de jaguar, krijgt 5 kilo rundvlees per 2 dagen. Als er geen geld is voor rund, dan 4 pakken kippenbout. Daarnaast zijn er nog de normale bedrijfskosten zoals personeelskosten, manager salaris, nutsvoorzieningen, brandstof enz. enz. Ik vraag me af of er op de financiële balans nog ruimte is voor afschrijvingen. Niet dus.
Laptop en Bambi
Orkanen kan je van de verte zien aankomen, maar soms heb je dit ook bij inbraken. Vanaf december vorig jaar zijn er drie inbraken geweest in het kantoorgebouw. De eerste is bekend want bij die vroeg de samenleving zich af hoe het hemelsnaam mogelijk was dat ze de auto’s van de wachters hebben gestolen!? Volgens mij kregen de drommels ook een aframmeling; ik weet niet meer. Wat ik wel weet, is dat ook de computer werd meegenomen. De zoo kreeg daarna een nieuwe laptop. De bon heb ik nog. Toen kwam de 2e inbraak, precies waar de nieuwe laptop lag. Niks anders wilden ze meer deze keer. Bambi kwam ook in het nieuws. Afgeslacht ter plekke. Mensen hebben honger, de crisis is diep. Zo kwam het over op social media, maar niks was minder waar. Gewoon het werk van een junkie die meer geld wilde verdienen met het vlees, want schapen en konijnen zijn niet schuw als Bambi. Die lopen zelfs naar je toe op de kinderboerderij.
Noodzakelijk
Recent, bij de 3e inbraak, werd een hele kantoor deur geforceerd. Weg alle brushcutters en andere machines. Ook de batterij van de vrachtwagen, die uit voorzorg telkens in de kantoorruimte werd bewaard, was lost ... “We waren voorin, zeggen de wachters. Dat ze sliepen of weg waren ga je niet horen. Het terrein is zo groot dat de zoo ‘s avonds minimaal 2 zelf gerekruteerde wachters moet inzetten. Paramaribo Zoo heeft geen geld voor een alarmsysteem en securitybedrijf. Beiden zijn hard nodig. Anders heb je alleen dieren als getuigen.
Kippenvoer
Ik ga om te kijken wat mankeert aan het gebouw, want drie keer in een half jaar is te gek. Schilderen, vervangen, oplappen, vernieuwen - de lijst wordt hoe langer we praten, hoe langer. Het dievenijzer van de ramen hoef ik maar te binden aan een auto en daarna gas te geven. Twee minuten werk. De wachters zijn toch ‘voorin’ en de dichtstbijzijnde buren wonen 400 meter verwijderd. Het hele kantoorgebouw moet worden vervangen. Welke scherpe project schrijvers (met een hart) dienen zich aan? Ga maar eens poolshoogte nemen. Wat ik doe, entreekaart boekjes kopen om uit te delen, is maar een druppel op de hete plaat. Tweede stap is een sponsor/donor benaderen. Welke vastbesloten directeur of CEO neemt de hele eer op zich? Als het voor een hoog monumentaal gebouw kan - zoals die van Elisabeth Samson - dan wat is een klein laagbouw? USD 70,000 is ‘kippenvoer’ voor billion dollar multinationals. Een goede dag op Wall Street en het bedrag is binnen (bij wijze van spreken). Corporate Social Responsibility Programs hoeven niet altijd te maken hebben met local communities. Het mag ook een keer iets zijn voor de grote gemeenschap: kinderen, volwassen, families, senioren, scholen, bezoekers van andere districten, enz. Qua werk weet Paramaribo Zoo hoe het zelf verder moet. Behalve toewijding kunnen ze ook rekenen op een groot internationaal netwerk. Eén berichtje en de responses stromen binnen. Maar ja, daarvoor is een computer nodig.
Helemaal als de natuur zal het nooit worden, maar als het goed gaat met het werk zal het welzijn van de dieren ook toenemen.
