Nickerie - Zondag 8 augustus 2021. In de hete middagzon van half 5 beweegt een groepje zich naar een zuilvormig monument. Vooraan loopt Ermie Martosoedarmo, de organisator van het gebeuren. Onder de aanwezigen zijn ook dna lid van Nickerie, Stephen Madsaleh en districtscommissaris Senrita Gobardhan.
Eerst met mondkapje op maar vanwege de grote afstand is dit niet nodig. Ermie haalt het ook kort daarna eraf. Ze begint met een 'welkom iedereen', daarna vraagt ze een minuut stilte en tot slot het zingen van het volkslied. De stilte is bedoeld voor de voorouders van de Javanen.
De ene keer meer, de andere keer minder maar jaarlijks komen de mensen bij dit monument om de Javaanse immigratie te gedenken. Dit keer naar schatting zo'n dertig personen. De lokale pers (televisie) is er ook bij. "Een beetje klein, vind je niet?" zegt pater Chris uit Indonesië over het monument. De locatie is op het Liefdesplein, om precies te zijn: hoek Juliana- en Annastraat.
Maar valt Javaanse immigratie niet op 9 augustus? Assembleelid Madsaleh verklaart waarom. Vanwege de lockdown voor alle feestdagen is de herdenking een dag eerder gehouden. 8/8 valt dit jaar toch op een zondag en niet op een werkdag.
"Wat hebben we geleerd van hun en wat hebben we meegenomen van hun?" vraagt Gobardhan retorisch. De burgemeester refereert naar roots en identiteit. Als een echte Nickeriaanse haalt ze een unieke aangelegenheid aan: "Nergens hebben ze 3 herdenkingen op 1 dag!" Ze bedoelt daarmee Javaanse immigratie, dag der inheemsen en verjaardag Nickerie. Op 8 augustus 1879 werd Nieuw Nickerie gesticht.
Dit is ook iets dat elk jaar gebeurt. Ermie is voorzitter van VHJI Nickerie.
Deze jongedame in pencak silat tenue legt ook een bloemetje bij het monument.
De hitte is niet mals maar dit jong groepje maakt vandaag haar debuut! Herdenking Javaanse immigratie ano 2021 wordt afgesloten met een traditionele dansopvoering.
In Nickerie is om verschillende redenen veel van de Javaanse cultuur en traditie verloren geraakt. Elk jaar op 9 augustus zou deze vraag centraal moeten staan: moeten we hieraan iets doen en zou dit de wens zijn van onze voorouders? Niet alleen een kwestie van woorden maar DADEN.
Overigens, het had niet veel gescheeld of de herdenking was niet doorgegaan. Een organisatie kan moeilijk op de schouders van slechts 1 persoon draaien. Last minute was het de voorzitter toch gelukt om wat te hulp te krijgen van enkele bestuursleden en een andere stichting.
Door ruimtegebrek wordt de opvoering maar hier gehouden: aan de overkant bij Surmac, half in de schaduw.
De eerste opvoering is een dans uit Java; een Javaanse dans dus. Hieraan heeft Giorgio Djosetiko uit Lelydorp meegewerkt. Zijn bijdrage mag gezien worden als een follow up van het evenement in maart dit jaar, toen bapak Sapto Sopawiro twee vertelavonden en een workshop had gehouden bij Dushi. De actie was bedoeld om de Javaanse cultuur en traditie weer een prikkel te geven.
De tweede dans is een dans uit Noord Sumatra. Hieraan hebben de twee nonnen uit Indonesië, zuster Clarentia en zuster Merian, meegewerkt.
En natuurlijk mag deze niet ontbreken. Na een natje en een droogje keert iedereen huiswaarts.
