KIJKJE IN DE RIJKE INDONESISCHE KEUKEN
Op tafel ligt alles gereed voor de show. Een regenboog aan kleuren toont de creatieve wijze waarmee het werk is voorbereid. Eenvoudige kruiden zien daardoor opeens heel erg decoratief uit. Dit en nog meer bieden een kijkje op de rijke Indonesische keuken. Achter de camera’s van Surja Vibes staan Frederico ‘Rico’ Saridin en Mitchel Diran, de vertegenwoordigers en oprichters van het videobedrijf. Surja Vibes promoot vanaf 2012 de Javaanse cultuur met eigen producties over opkomende artiesten en de Javaanse keuken.Dit keer vindt de kookshow waarvoor ze zijn gekomen, plaats bij de Kedutaan Besar Republik Indonesia (KBRI), de Indonesische benaming voor Indonesische ambassade.
Yudith Damayanti, de tweede secretaris voor sociale en culturele zaken, geeft aan dat het een pilot is voor televisie en social media. Het streven is om regelmatig een Indonesische kookshow te houden onder de naam 'Swit' Indonesia'. Intussen is de tweede editie al opgenomen en ligt deze klaar voor editing.
De sterren achter de tafel bestaan uit ibu Kadék Susena en Giovanni Asmo, een oud pupil van Susena. De Balinese geeft al een half leven lang Indonesische dansles op de ambassade. Het bevreemdt daarom niet dat ze de eerste aflevering start met een Balinese nasi.
De Balinese nasi bestaat uit wit rijst verrijkt met kokosmelk en stukjes zoete patat. “Het wordt dus niet gebakken. Wanneer je in Indonesië bent en je vraagt naar een nasi, ga je gewoon wit rijst krijgen. Wil je gebakken rijst dan is de juiste benaming hiervoor nasi goreng (gebakken rijst),” verduidelijkt Asmo die het Bahasa van Kadék vertaalt.
De Indonesische keuken verschilt van onze Javaanse keuken, maar om Indonesisch te koken is niet gecompliceerd. In ieder geval zijn de (meeste) kruiden uit het archipel dankzij de voorouders van de Javanen hier te verkrijgen en ook door sommige importeurs. Ketjap kent iedereen, maar ook de rest on display - de kencor, ketumbar, turmeric (kunir), laos en meer - zijn bekend.
Wat wel ongebruikelijk is voor Surinamers, zijn de gerechten. Bij saté denken we meteen aan een puntig stokje met blokjes kipfilet. Niet bij de Balinese soort. Het stokje is kort en dik en gemaakt van de onderkant van een palmtak. Het vlees bestaat uit kipgehakt dat wordt gekneed aan het stokje. Even later wanneer de Balinese ‘lollipop’ sissend op de bakplaat ligt, dan bestaat er geen twijfel meer over de smaak. De pendopo (grote buitenzaal) raakt snel gevuld met een verrukkelijke aroma. Zonde om deze saté met een saus te eten. Je mist het ook niet.
Naast de nasi en saté maakt het duo ook kipfilet in gele saus en kousenband in een creamy kokosmelk saus. Als drankje wordt de cin cao (lees: tjien tjaw) gepresenteerd. De palmsuiker en grass jelly kan je nog gemakkelijk hier vinden, maar het blad dat de basis vormt voor de kleur en smaak is speciaal ‘laten halen’.
Gastronomie is slechts een deel van de Indonesische cultuur. Op de achtergrond staat de koning van de Indonesische muziekinstrumenten: de Indonesische gamelan - bestaande uit koperen potten in plaats van ijzeren platen. Dit instrument wordt uiteraard anders bespeeld dan de Surinaamse variant.
